تأثیر اسید سالیسیلیک و تیامین بر گلدهی و صفات ریخت‌‌شناختی گل شاخه بریدۀ مریم در دو نظام آبکشتی و کشت در خاک

این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر اسید سالیسیلیک (غلظت­های 50، 100، 150 و 200 میلی­گرم در لیتر) و تیامین (100 و 150 میلی­گرم در لیتر) در دو نظام آبکشتی یا هیدروپونیک (کوکوپیت + پرلیت) و کشت در خاک (کود دامی، ماسه، خاک‌برگ و خاک باغچه) بر رشد، نمو و گلدهی گل شاخه بریدۀ مریم در قالب طرح کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل و با سه تکرار در گلخانۀ تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در دمای شب و روز  28 و 16 درجۀ سلسیوس و رطوبت 5±75 درصد انجام شد. تیمار­ها به‌صورت محلول­پاشی و در دو مرحله (40 و 47 روز پس از کاشت) بر اندام هوایی گیاه اعمال شد. نتایج نشان داد، بیشترین وزن تر، شمار گلچه، قطر گلچه و شمار برگ مربوط به تیمار تیامین (150 میلی­گرم در لیتر) بود. بیشترین قطر ساقه و سطح برگ در گیاهان تیمارشده با اسید سالیسیلیک (100 میلی­گرم در لیتر) به دست آمد. اسید سالیسیلیک در غلظت­های 200 و 50 میلی­گرم در لیتر به ترتیب بیشترین طول گل­آذین و ساقه را ایجاد کرد. بیشترین عمق توسعۀ ریشه در تیمار تیامین 100 میلی­گرم در لیتر به دست آمد. همچنین کمترین شمار روز تا ظهور ساقۀ گل­دهنده و گل به ترتیب مربوط به تیمار تیامین (100 میلی­گرم در لیتر) و اسید سالیسیلیک (50 میلی­گرم در لیتر) بود. کشت آبکشتی در همۀ صفات ریخت‌شناختی (موروفولوژیکی) اندازه­گیری شده به‌جز طول ساقه، بیشترین تأثیر را داشت و کمترین شمار روز تا ظهور ساقۀ گل­دهنده و گل در کشت خاک به دست آمد. به‌طورکلی مشخص شد که اسید سالیسیلیک و تیامین بر صفات اندازه­گیری‌شده تأثیر مثبتی داشتند و برای بهبود رشد و نمو گل مریم قابل توصیه هستند. همچنین با توجه به افزایش روزافزون استفاده از نظام آبکشتی، کاربرد این نظام برای کشت گل مریم موضوعی قابل توجیه خواهد بود که البته به پژوهش­های بیشتر نیاز دارد.